Beşli karma ve verem aşısı kötü vurdu bizim kuzuyu... Güle oynaya gittiğimiz sağlık ocağından ağlayarak çıktık dün. En fenası da Çınar'ın elinde iğneyle yaklaşan hemşireye son ana kadar saf saf gülücükler saçması, olmadık şirinlikler yapmasıydı.
Yine de canı pek sanırım (neyse ki annesine değil babasına çekmiş bu konuda), sonrasında pek fazla ağlamadı, ilk günü de ateşsiz atlattık. Ama asıl ikinci günün akşamında aşı kendini gösterdi, uyurken bile kaşları çatık, huzursuz.
İyiliği için bu aşılar, orası kesin... Ama elde değil! Kılına bile zarar gelsin istemezken; yavrunun yükselen ateşle beraber halsiz, iştahsız, o küçük bedenini ve kafasını bulduğu yere koymaya çalışan halini görmek insanın içini fena burkuyor...
Kıyamam ben sana , öperim koklarım iğnenin battığı yerleri ben :)) kaka iğne, pis iğne , al sana all (burda vuruyorum masaya, iğnem yok çünküm :) )
YanıtlaSil