Annesinin, babasının ve tabii ki Çınar'ın maceraları!

16 Aralık 2011

Sucuk-Ekmek-Çınar!




Size tuhaf gelebilecek bu 3'lü bizim için geçen pazar gününün özeti oldu. Dostlarla yapılan bir piknikte gördük ki Çınar Bey acılı sucuklara pek meraklı, üstüne de tazecik yapılmış kuymak yediğine göre, ek gıdaya geçiş benim gözümde tamamdır :)

Uyku Meselesi


Çınar şu sıralar hızlı bir fiziksel gelişim içinde, bir süredir desteksiz oturuyor ama aslında beyefendi oturmaya değil basmaya hevesli. Dolayısıyla bu günlerde onu zaptetmek zor, uyutmak daha zor, uyuttuğum gibi bulmak ise neredeyse imkansız hale geldi! Uyuduktan sonra onu yatağın bambaşka köşelerinde, tuhaf tuhaf şekillerde buluyoruz.


(Babasıyla, babaannesinin evinde)

Bütün çocuklar mı böyle yoksa sadece bizimki mi bilemiyorum? Yeni uyanmış hali bal-kaymak olan bu kuzu, resmen uyumamak için çaba gösteriyor, yatağa yatırdığımda kalkmak için inatlaşıyor. Doğduğundan beri uykuya düşkün bir çocuk değil ama bakalım yatar konumdan kendi kendine oturabilecek duruma geldiğinde bizi daha nasıl zorluklar bekliyor olacak?

Güzel Bir Pazar Kahvaltısı





Çınar sabah kuşu olduğu için güne 7'de başlıyoruz, beyefendi en geç 8'de kahvaltısını yapmış olduyor. Dolayısıyla brunch kavramı kendisine henüz biraz uzak. Tabii bu bize de uzak olduğu anlamına gelmiyor :)

Babaanne ve dedesinin gelişini fırsat bilip, güzel havadan da faydalanalım istedik. Hepberaber pazar kahvaltısına gittik. En çok keyif alan bizim bıdık oldu herhalde; babasıyla kaydıraktan kaydı, babaannesi ve annesiyle salıncakta sallandı, ağaçları inceledi, kedilere baktı, güzel bir pazar kahvaltısı su gibi geçip gitti.

Kurban Bayramı'nın Ardından


Kurban bayramında ne kadar az fotoğraf çekmişiz, araştırıp bulamayınca üzüldüm. Sadece anneanne ve dedesi ile bu fotoğrafını bulabildim Çınar'ın.

Her bayram olduğu gibi bu bayram da 2' ye bölündük: biraz Ankara, biraz Adana. Çınar ilk uçak yolculuğunu da bu vesile ile yaptı. Beni yolculuklarımız sırasında hiç üzmediği, tatlı tatlı oyuncaklarıyla oynadığı ve hiç ağlamadığı için kendisine teşekkürü borç biliyorum :) Tabi bunda THY personelinin katkısı da yadsınamaz, sağolsunlar her konuda çok yardımcı oldular. Bebekle seyahat ettiğimizi görüp bizi business class tarafına aldılar, böylece inişte ve kalkışta emzirme faslı da hiç zorlu olmadı.

Kurban bayramı aynı zamanda bizim ek gıdaya geçiş dönemimize denk geldi. Paşa, babaannesinin yaptığı patatesli havuçlu haşlama ile hızlı bir giriş yaptı çorbalara. Babasına çekecek sanırım; et, et suyu vs. türevlerine çok düşkün. Ne de olsa bir ucu Adana! Elma, armut yedirmekte zorlanırken, sebze çorbasını lık lık götürdüğünü görmek insana tuhaf geliyor... Bebeklerin kendilerine has değişik bir damak zevkleri var herhalde? :)

Deniz Sefası






Tarihe not düşüle, Çınar denizle ilk kez 13 Eylül'de Arsuz'da tanıştı. Biz ondan daha heyecanlıydık sanırım, acaba sevecek mi korkacak mı derken beklenenler olmadı, bizim oğlan hergün denize giriyormuşcasına gayet rahattı, bakındı durdu etrafına cool bir şekilde.

15 Aralık 2011

Çınar'ın İlk Bayramı


 Çınar'ın İlk Bayramı 30 Ağustos Zafer Bayramıyla birleşen Ramazan Bayramıydı. Büyüklerinin ellerinden küçüklerinin gözlerinden ( aslında en küçük Çınardı galiba?) öptü. Çınar'ın ona aldığımız güzel bayramlığıyla bir resmini koymak isterdim ama hava muhalefeti yüzünden giyemedi küçüğüm. Şortlu tulumunu giymek için  Ankara ve yayla fazla serin, Adana ve İskenderun ise fazla sıcaktı...

14 Aralık 2011

Reflü



Ne belaymış! Çınar 4 aylık olana dek çekti bu derdi, düşük kilo alımı da hatırası olarak kaldı bize reflünün, ne yazık... Neyse ki Gaviscon'la tanıştık da derdimize deva oldu, oğlum beslenmeyle tekrar barıştı.

Bu konuda birşeyler yazmak istiyorum; olur ha, benzer dertten muzdarip olanlar vardır. Çocuk doktorları arasında bile yanlış bir yargı var: Çocuk kusuyorsa reflüdür, kusmuyorsa değildir!

Çınar kusmuyordu hayır, ama hemen hemen her beslenmeden sonra hıçkırık krizleri başlıyordu. İş beslenmeyi reddetme aşamasına kadar geldi, ne biberon ne anne sütü ne mama ne kaşık... Ne denediysek olmadı, resmen aç bilaç geziyordu çocuk ama ağzına lokla koymak istemiyordu. Bu durum tabi annesi olarak bana başlıbaşına bir stres kaynağı oldu, herşey bir kısırdöngü halini aldı. Zor günlerdi vesselam...

Sonunda Dr. Alev Oğuz Kutlu nerdeyse telefonla reflü teşhisi koydu, gaviscona başladık ve sihirli değnek değmişcesine düzeldi herşey. Beslenme saatleri ikimiz için de işkence olmaktan çıktı böylece...

Binbir Surat

Herbirinde binbir masumiyet...




Ankara Günleri

Biliyorsunuz, nezaman ki İskenderun'un sıcakları bunaltmaya başlamıştı, biz de soluğu Ankara'da almıştık. Çınar Ankara'da sadece aşı olmadı tabii. Anneannesi, dedesi ve dayısıyla bolbol vakit geçirdi.







Haftasonu tatillerinde babası da bize eşlik etti.


Sayılı gün tez vakitte geçti gitti!

Tembel Anne Blogu

Bu blogun adını değiştirmeye karar verdim: Tembel Anne Blogu koyarsam daha isabetli olacak sanırsam. Köprünün altından çok sular aktı, Çınar oldu 7 aylık! Arada neler oldu, Çınar nasıl büyüdü kısa kısa gönderiler halinde yükleyip siteyi daha sık güncelleme kararı aldım. Umarım uygulayabilirim :)